آن بالا که بودم فقط سه پیشنهاد بود. اول گفتند زنی از اهالی جورجیا همسرم باشد. قرار بود خانه ای در سواحل فلوریدا داشته باشیم. تنها اشکال این بود که زن ام در چهل و سه سالگی سرطان سینه می گرفت. کلودیا اما این چیزها را نمی داند. 171; On an Island.

سید علی اکبر ابو ترابی. سید علی اکبر ابو ترابی. بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو. بیا ببین که در این غم چه نا خوشم بی تو. پورتال وزارت آموزش و پرورش. و حقایق را جز در اعماق فکر نمی توان یافت. امشب چشمان اشکبارم را به راه مسافری دوخته ام که رفتن بی بهانه اش را باور ندارم نقطه ای در قلب مجروحم به سوزش افتاده است. قرم ورود و ثبت نام.

پیژامه اش را می کشید بالا و در قفس را باز می کرد و ما هجوم می بردیم به ارزنها. خدا به زمین گرمت بزنه قادر صداتو پایین بیار الان همسایه ها دادشون درمیاد. مادرم گفت صدای مردی از خانه می آمد مادرم کنجکاوی کرده بود و از پشت پرده بنفش شیشه ای دیده بود که مردی توی خانه نیست ولی صدایش هست مرد آواز می خواند خاله بانو- این اسم را ما از همسایه ها شنیدیم و زنهای توی پارک. ضبطی گذاشته بود روی میز صدا ازضبط بود مرد هی آواز می خواند و خاله بانو برایش تعریف م.

در قدمگاه من پا گذار. بگو جوی حقیری آرزوی رود با خود داشت. دلم برای خدا تنگ شده. اگر خدای شما این چیزی که امروز شماها می پرستید آره شماها. باید محکم پیش من زانو بزند و در خواست عذز کند. همه داریم کمک می کنیم به گند زدن . هیچ کس به من نگفت آشغال را کی آفرید همین.

دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد . من نیز دل به باد دهم هرچه باد باد. دعام رو قبول کردی . حالا من و اینهمه خوشبختی . خدایا اگر روزی هزار بار شکرت کنم کمه! خدایا نمی دونم چیکار کردم که من رو تو اینجا گذاشتی ولی می خوام بدونی حاضرم همه کار بکنم تا یک قدم هم برنگردم عقب. از اون روز به بعد آروم تر شدم. ببخشید چند لحظه ! .

غزل و شعرهایی از این دست. دیر آمدم و عذر فراوان دارم. بعد از م دتها آمدم ومحرک امدنم یک شعر از خانم مریم جعفری آذرمانی است. آخرین شعری که در وبلاگ گذاشته و قبلا آنرا به زبان خود ایشان در انجمن جناب آقای ساعد باقری شنیده بودم. یکی از معدود وبلاگ های شاعری که اغلب به آن سر میزنم. با زبانی پخته و حرف های زیادی که برای گفتن در این اشعار هست بیگمان بیت های خوب همیشه می توان انتظار داشت. غزل را بی اجازه کپی پیست میکنم چون مرجعی برای استیذان هم نیست پس عذاب وجدان هم بکنار می رود طبیعتا.

و در این داد و ستد. نفس نفیست را منقش کنی به نقش شوق. نفس در فضای فرتوت مرسوم می کشی. می ک شی حقوق مردگان مسرور را. رقص شروع ه م ه م ه باشد. این باتلاق فیروزه ای رنگ. تو حق داری چشم هایت را. تمام بلندی ها را می دزدم. ساعت ; توسط امیر;.